برای انواع جراحی زیبایی سرپایی که شامل برداشتن خال و زگیل می‌شود، چندین روش وجود دارد که هر کدام بر اساس نوع ضایعات پوستی، محل قرارگیری، و اندازه آن‌ها انتخاب می‌شوند:
برداشتن خال:
تراشیدن (Shaving): خال‌های سطحی با استفاده از یک چاقوی جراحی تراشیده می‌شوند. این روش برای خال‌هایی که زیاد عمیق نیستند مناسب است.
جراحی اکسیزیون (Excision): این روش برای خال‌های عمیق‌تر یا بزرگتر استفاده می‌شود. خال به طور کامل بریده و بخیه زده می‌شود.
لیزر: استفاده از لیزر برای برداشتن خال‌های سطحی با حداقل آسیب به پوست اطراف. این روش معمولاً بدون نیاز به بخیه است.
پلاسما: روشی نوین که با استفاده از دستگاه پلاسما، خال‌ها را بدون برش مستقیم برمی‌دارد.
برداشتن زگیل:
کرایوتراپی (Cryotherapy): استفاده از نیتروژن مایع برای انجماد و کشتن سلول‌های زگیل. این روش برای زگیل‌های سطحی کاربرد دارد.
لیزر: مشابه برداشتن خال، لیزر برای زگیل هم به کار می‌رود تا بافت زگیل را بسوزاند.
جراحی: در مواردی که زگیل‌ها بزرگ یا مقاوم به درمان‌های دیگر باشند، ممکن است جراحی انجام شود.
اندازه پیرسینگ:
اندازه پیرسینگ به محل پیرسینگ بستگی دارد:
پیرسینگ‌های لاله گوش: معمولاً از جواهرات با قطر 0.8 تا 1.2 میلی‌متر استفاده می‌شود.
پیرسینگ‌های بینی، زبان، و ناف: این‌ها ممکن است از جواهرات با قطر 1.0 تا 1.6 میلی‌متر استفاده کنند.
پیرسینگ‌های غضروف گوش یا نقاط حساس‌تر: ممکن است از اندازه‌های کوچکتری مانند 16G (1.2 میلی‌متر) استفاده شود.
پیرسینگ‌های لب و ابرو: اغلب از جواهرات کوچک‌تر مثل 18G (1.0 میلی‌متر) استفاده می‌شود.
توجه داشته باشید که این اندازه‌ها می‌توانند بسته به سلیقه فردی و نظر پیرسر متفاوت باشند. همچنین، برای پیرسینگ‌های جدید، استفاده از جواهرات بزرگتر برای کاهش احتمال عفونت و بهبود بهتر توصیه می‌شود، که بعد از بهبودی می‌تواند تعویض شود.
